Regjimi iranian ka shënuar një tjetër kapitull të errët në historinë e tij, duke ekzekutuar 1,153 persona në harkun kohor 2024-2025 – një rritje drastike prej 42% krahasuar me vitin pararendës. Këto të dhëna, të publikuara nga Këshilli Kombëtar i Rezistencës së Iranit (NCRI), pasqyrojnë një panoramë shqetësuese të shtypjes sistematike të ushtruar në 94 burgje të vendit.
Shifra është më e larta e regjistruar vitet e fundit dhe vjen në një moment kur regjimi ndodhet në një ngërç politik e social. 961 nga këto ekzekutime ndodhën gjatë mandatit të presidentit Masoud Pezeshkian, që filloi në fund të korrikut 2024. Viktimat përfshijnë 38 gra, 7 të mitur dhe 7 persona të ekzekutuar publikisht në mënyrë brutale. Edhe pse shifrat zyrtare janë tronditëse, besohet se numri real është edhe më i lartë për shkak të ekzekutimeve të fshehta.
Përshpejtimi i ekzekutimeve është veçanërisht i dukshëm në muajt e fundit. Në periudhën janar-shkurt 2025, numri i ekzekutimeve u dyfishua krahasuar me një vit më parë, ndërsa në shkurt-mars 2025, shifra u gjashtëfishua – një trend i pamëshirshëm që nuk u ndal as gjatë muajit të shenjtë të Ramazanit. Burgjet më famëkeqe për numrin e lartë të ekzekutimeve janë Ghezel Hesar, Adel Abad, Dastgerd dhe Tabriz.
Njoftimi thekson se më shumë se gjysma e viktimave – 566 persona – u ekzekutuan për akuza të lidhura me drogën. Ironikisht, rrjetet mafioze të lidhura me Gardën Revolucionare Islamike (IRGC) dhe liderin suprem Ali Khamenei kontrollojnë pjesën më të madhe të trafikut të drogës në Iran dhe rajon, duke gjeneruar miliarda dollarë.
Sipas NCRI, ndër të ekzekutuarit kishte 135 individë nga pakica e shtypur etnike e baluçëve, një disproporcion alarmant në raport me përbërjen e popullsisë. Po ashtu, mes viktimave janë regjistruar edhe tre vëllezër të varur të njëjtën ditë, një baba dhe djali i tij, si dhe raste të tjera që tronditën opinionin publik.
Zonja Maryam Rajavi, presidente e zgjedhur e NCRI, e dënoi këtë valë ekzekutimesh si përpjekje për të shtypur një kryengritje të mundshme popullore. Ajo bëri thirrje për protesta brenda Iranit dhe për ndërhyrje ndërkombëtare, duke theksuar se heshtja ndaj një regjimi që ka ngritur torturën dhe vrasjet si mekanizëm mbijetese është një kërcënim për paqen botërore.
Rajavi kërkoi që çdo marrëdhënie diplomatike me Teheranin të kushtëzohet me ndalimin e torturave dhe ekzekutimeve. Ajo i bëri thirrje Kombeve të Bashkuara të referojnë dosjen e Iranit në Këshillin e Sigurimit dhe të kërkojnë ndjekje penale për Ali Khamenein dhe drejtuesit e tjerë të regjimit për krime kundër njerëzimit dhe gjenocid.
Në një kohë kur bota është gjithnjë e më e ndjeshme ndaj çështjeve të të drejtave të njeriut, këto zhvillime në Iran janë një thirrje urgjente për veprim. Heshtja nuk është më një opsion.
