Në zgjedhjet presidenciale ruse të 26 marsit 2000, Vladimir Putini u rizgjedh për president me 52.9% të votave, duke siguruar një fitore që ishte tashmë e parashikueshme.
Ky rezultat erdhi pas dorëheqjes papritur të Boris Jelzin, i cili më 31 dhjetor 1999 ia la detyrat e presidentit Putinit, i cili atëherë ishte vetëm kryeministër. Që prej asaj kohe, Putini ka qëndruar në pushtet, duke zhvilluar një strategji të qartë për të konsoliduar dhe mbajtur pushtetin e tij autokratik.
Një nga lëvizjet kryesore të Putinit, që i mundësoi ruajtjen e pushtetit, ishte ndryshimi i karrigeve në Kremlin. Sipas Kushtetutës ruse, presidenti mund të qëndrojë vetëm dy mandate radhazi, dhe në vitin 2008 ai shkoi në një periudhë të detyrueshme të pauzës. Në këtë kohë, Dmitri Medvedev, besniku i Putinit dhe ish-kryetar i Gazprom, e zëvendësoi atë në postin presidencial, ndërsa Putini u emërua kryeministër me një shumicë të madhe votash në Duma.
Konsolidimi i pushtetit të Putinit u realizua përmes eliminimit të autonomisë rajonale dhe forcimit të kontrollit mbi sistemin politik rus. Siç shprehen ekspertët, një nga hapat kyç ishte krijimi i përfaqësuesve të presidentit në rajonet e Rusisë, një lëvizje që i dha Kremlinit mundësinë të kontrollonte çdo aspekt të jetës politike në nivel lokal. Ky centralizim i pushtetit ka ndihmuar Putinin të forcojë dominimin e tij politik në të gjithë vendin.
Në politikën e jashtme, një moment i rëndësishëm ishte riafrimi me SHBA-në gjatë presidencës së Donald Trump, një aleat që Putini e konsideronte si një mundësi për të avancuar interesat e tij. Takimi i parë mes dy liderëve, në samitin e Helsinkit në vitin 2018, ishte një pikë kthese, dhe marrëdhënia mes tyre është parë si një mundësi strategjike për të fuqizuar pozitën e Rusisë në skenën globale.
Për të ruajtur pushtetin, Putini ka përdorur represionin dhe kërcënimin ushtarak si mjete për të mposhtur çdo formë kundërshtimi. Protestat në Rusi pas zgjedhjeve të 2011-ës, pas aneksimit të Krimesë në 2014, dhe kundërshtimet e tjera sociale, janë shtypur me forcë. Ndërkohë, gjykatat e Rusisë janë bërë të varura dhe partia “Rusia e Bashkuar” ka dominuar skenën politike përmes manipulimit të sistemit zgjedhor dhe shtypjes së opozitës.
Një tjetër element i rëndësishëm në ruajtjen e pushtetit të Putinit është manipulimi i kujtesës historike kolektive të popullit rus. Përmes kontrollit të informacionit dhe fshehjes së aspekteve të errëta të historisë, siç janë arkivat e KGB-së, ai ka krijuar një imazh të një Rusie të pastër dhe të lumtur, duke eliminuar çdo kujtim të pasigurisë dhe represionit që ka shoqëruar periudhat e kaluara. Ky imazh i Rusisë si një shtet i fuqishëm dhe i pandërprerë, megjithatë, është një krijim që përforcon pushtetin e Putinit.
Sipas ekspertëve, pas 25 vitesh në pushtet, nuk duket se ka ndonjë kandidat të mundshëm për të sfiduar Putinin, dhe shoqëria ruse vazhdon të mbështesë stabilitetin, pavarësisht se çfarë mund të sjellë e ardhmja. Mikhail Komin, një analist politik rus, parashikon se Putini mund të qëndrojë në pushtet deri në vitin 2030 dhe më pas mund të kërkojë një mandat tjetër. Ndërkohë, Grigory Nishnikov thekson se rusët kanë frikë nga ndryshimi dhe, në vend të alternativave, preferojnë të mbajnë Putinin për shkak të stabilitetit që ai ofron.
Në fund, duket se sundimi i Putinit mund të zgjasë shumë më tepër se sa pritej, duke e shndërruar Rusinë në një sistem të dominuar nga një lider i vetëm, i cili ka arritur të shkatërrojë çdo formë kundërshtimi dhe të manipulojë kujtesën kolektive për të ruajtur pushtetin e tij.
