Blerim Myrta, një banor i Thumanës, ka përjetuar një trajtim të padrejtë pas tërmetit të vitit 2019, duke u ndarë nga komshiu i tij vetëm nga një mur. Edhe pse ai ka pasur një certifikatë pronësie për një sipërfaqe prej 187 m2 dhe një pjesë të pronës së tij që ka qenë në proces legalizimi para tërmetit, autoritetet nuk e kanë legalizuar atë, ndërsa familja e komshiut të tij ka marrë leje për legalizim. Ky diskriminim ka nxitur reagime të forta dhe shqetësime për menaxhimin e gabuar të pasurisë dhe procedurave ligjore.
Myrta shpjegon se më 10 prill 2020 ka marrë një përgjigje nga Agjencia Shtetërore e Kadastrës (ASHK) që objekti i tij është përjashtuar nga procesi i legalizimit, një vendim që ai e konsideron të padrejtë. Si pasojë, ai ka marrë vetëm një dëmshpërblim të vogël, shumë më të vogël se sa e kishte pasurinë e tij, duke i lënë atë pa të drejtat e plota për kompensim.
Avokati që po mbron rastin e Myrtës ka theksuar se ky është një rast i paprecedent, pasi agjencia duhet të kishte regjistruar pronën e Myrtës sipas procedurave ligjore. Ai e cilëson këtë situatë si një formë diskriminimi, duke theksuar se ndarjet që janë bërë mes qytetarëve nuk janë aspak të ndershme dhe as njerëzore. “Diferencimi për njerëz të barabartë është i paarsyeshëm dhe është një dëm për ata që janë prekur,” thekson avokati.
Problematika e trajtimit të pasurisë pas tërmetit ka shkuar përtej rasteve të individëve, duke u shndërruar në një problem sistematik që prek të gjithë qytetarët e Thumanës. Eksperti i ekonomisë, Selami Xhepa, thekson se pasojat e menaxhimit të gabuar të tenderave dhe fondeve publike janë të qarta dhe ndihen në cilesinë e produkteve të ofruara dhe në kostot e abuzueshme që kanë kaluar shpesh përmes rrugëve të dyshimta.
Sistemi i menaxhimit të pasurisë dhe fondeve ka krijuar një hendek të thellë midis premtimeve të autoriteteve dhe realitetit për qytetarët. Në vend që të përmirësohen kushtet e jetesës për ata që janë prekur nga tërmeti, qeveria dhe autoritetet kanë përfituar nga kontratat dhe shpërndarja e fondeve në mënyra të pandershme. Ky menaxhim ka lënë qytetarët pa të drejtat e tyre dhe ka krijuar një iluzion të përparimit, ku ata përballen me procedura të pafundme ligjore dhe mungesë të rezultateve konkrete.
Përfundimisht, qytetarët e Thumanës, si Blerim Myrta, janë të detyruar të luftojnë për të drejtat e tyre përmes një sistemi të pasigurt dhe të pasaktë, ku shpresa për një ndryshim të drejtë dhe të shpejtë është një ndërsa mundësi. Pasojat për ata janë të qarta: jo vetëm që ata nuk gëzojnë ato që u takojnë, por janë të detyruar të ndjejnë pasiguri për çdo hap të bërë në përpjekjen për të arritur drejtësinë.
