Kultura e grurit, një ndër sektorët kryesorë bujqësorë të Myzeqesë për dekada, po kalon në një periudhë të vështirë, ku duket se po shkon drejt zhdukjes.
Që nga vitet e fundit, braktisja e mbjelljes së grurit ka marrë përmasa të mëdha, duke rritur shqetësimin për të ardhmen e këtij sektori në këtë zonë të njohur për tokat e saj pjellore, raporton gazetarja Mukades Dervishi.
Sipas të dhënave të fundit nga Drejtoria e Bujqësisë në Lushnje, situata është bërë edhe më alarmante gjatë vitit bujqësor 2023-2024.
Në vitin 2023-2024, sipërfaqja e mbjellë me grurë në zonën nga lumi Shkumbin deri në lumin Seman ka qenë rreth 8,000 hektarë, një shifër e ulët krahasuar me vitet e mëparshme. Por, për vitin 2024-2025, ky numër ka pësuar një tkurrje të konsiderueshme, duke arritur në vetëm 2,500 hektarë. Kjo rënia drastike tregon një tendencë të qartë të tkurrjes së kësaj kulture në një nga zonat më të rëndësishme bujqësore të Shqipërisë.
Fermerët e Myzeqesë përmendin tri arsye kryesore për këtë braktisje të bujqësisë, ku çmimi i ulët i shitjes së grurit është ndër më të rëndësishmet. Ata shprehen të zhgënjyer me ofertat e tregut, që nuk mbulojnë as kostot e prodhimit. Po ashtu, kostoja e lartë e prodhimit, përfshirë karburantin dhe plehrat, ka bërë që fermerët të mos gjejnë më fitim nga kjo kulturë. Në këtë situatë, mungesa e subvencioneve bujqësore është një tjetër pengesë, ku burokracia dhe vonesat e pagesave kanë krijuar një mjedis të pasigurt për ata që mbështeten tek bujqësia.
Një shqetësim i shtuar është edhe fakti që disa fermerë, të cilët kanë marrë toka me qira, kanë vendosur të mos mbjellin grurë këtë vit, duke lënë tokat djerrë. Ata tregojnë se kanë pasur humbje të mëdha për tri vitet e fundit dhe, për shkak të pasigurisë financiare, kanë vendosur të largohen nga ky aktivitet bujqësor. Ky vendim i bën ata më të dyshimtë për të ardhmen e bujqësisë në këtë zonë, pasi shumë fermerë po largohen nga një industri që nuk u siguron më të ardhura.
Në këtë situatë, është e nevojshme që të intervenojnë specialistët e bujqësisë, si dhe shkencëtarët e Qendrës së Transferimit të Teknologjive Bujqësore në Lushnje. Ata mund të ofrojnë zgjidhje dhe orientime për fermerët, duke i ndihmuar ata të identifikojnë mundësi alternative të kultivimit. Përveç grurit, mund të jetë e nevojshme të zhvillohen kultura të tjera bujqësore, të cilat do të mund të siguronin stabilitet dhe fitime më të mira për fermerët.
Me ritmin e kësaj tkurrjeje të sipërfaqeve të mbjella, mund të themi se zona e Myzeqesë, dikur zemra e bujqësisë shqiptare, po kalon në një periudhë të vështirë, ku kultivimi i kashtërave po merr gjithnjë e më shumë hapësirë, duke e lënë pas një nga kultura më të rëndësishme. Nëse ky trend vazhdon, mund të ketë pasoja të rënda për ekonominë lokale dhe për sigurimin e ushqimeve në të ardhmen.
