Junta ushtarake e Mianmarit nuk ka ndalur sulmet ajrore dhe artilerike, pavarësisht tragjedisë që ka goditur vendin pas një tërmeti shkatërrues. Ngjarja ka lënë pas një bilanc tragjik me mijëra viktima, ndërsa veprimet e ushtarëve përshkallëzojnë edhe më tej dhimbjen e popullit.
Tërmeti me magnitudë 7.7 goditi Mianmarin më 28 mars, me epiqendrën e tij në një nga rajonet më të prekura nga lufta civile që ka shpërthyer që pas puçit ushtarak të vitit 2021. Pasgoditje të shumta kanë ndodhur, duke përkeqësuar situatën e tmerrshme që po përjetojnë qytetarët e këtij vendi.
Në vend që të ofronte ndihmë dhe mbështetje pas katastrofës natyrore, junta ushtarake ka vazhduar bombardimet ajrore dhe sulmet me artileri, duke shkaktuar viktima të tjera. Të paktën 10 persona humbën jetën gjatë periudhës 28-30 mars, dhe disa sulme ajrore janë kryer shumë pranë epiqendrës së tërmetit. Kjo sjellje e papërgjegjshme ka nxitur zemërim të madh në radhët e popullatës, që kërkon ndihmë dhe paqe.
Ky veprim është një shenjë e qartë e përpjekjeve të juntës ushtarake për të mbajtur nën kontroll territoret që po humbin nga forcat anti-junta dhe milicitë etnike. Pavarësisht shkatërrimit që ka shkaktuar tërmeti, autoritetet ushtarake nuk janë të gatshme të tërhiqen dhe kanë vazhduar agresionin ndaj atyre që kundërshtojnë regjim e tyre.
Në një përpjekje të papritur për të kërkuar ndihmë ndërkombëtare pas tërmetit, junta ka bërë disa lëvizje për të kontaktuar me komunitetin ndërkombëtar. Megjithatë, kjo ka ngjallur dyshime të mëdha për mundësinë e një mbështetjeje të gjërë, duke pasur parasysh reagimin e ashpër ndaj shkeljeve të të drejtave të njeriut që ka bërë ky regjim.
Sipas të dhënave të gazetës DVB, të paktën 11 sulme ajrore dhe artilerie janë regjistruar, ndërsa grupet e armatosura të kundërshtarit, si Unioni Kombëtar Karen, kanë raportuar për vazhdimin e bombardimeve. Kjo situatë e ka përkeqësuar më tej kushte jetike për popullatën civile.
Manny Maung, një studiues i të drejtave të njeriut, ka reaguar ashpër ndaj këtyre zhvillimeve, duke e cilësuar tërësisht të papranueshme vazhdimin e sulmeve pas tragjedisë natyrore. Ai gjithashtu ka theksuar se, në mes të pasojave shkatërruese, autoritetet kanë vendosur orar policor që pengon operacionet e kërkimit dhe shpëtimit, duke i kufizuar mundësitë e jetëve të shpëtuara.
Në këtë situatë dramatike, jeta e njerëzve është duke u shuar për shkak të agresionit të paimagjinueshëm dhe indiferencës ndaj humbjes së jetëve. Duket se tragjedia që ka goditur Mianmarin është duke u shoqëruar me një tjetër tragjedi – atë të pasojave të luftës dhe regjimit që refuzon të dorëzohet.
