E vendosur lart në malin Corcovado, statuja ikonike e Krishtit në Rio de Janeiro, e njohur si Cristo Redentor, është një simbol i fuqishëm i identitetit brazilian dhe një atraksion turistik madhështor.
Krahët e saj të hapur duket se mirëpresin më shumë se katër milionë vizitorë çdo vit, por debati mbi menaxhimin dhe të ardhmen e saj ka ndezur diskutime të forta në Brazil.
Së fundmi, një projektligj i propozuar në Senatin brazilian synon transferimin e menaxhimit të zonës ku ndodhet statuja nga qeveria federale te Kisha Katolike. Përkrahësit e projektligjit theksojnë se kjo lëvizje do të përmirësonte infrastrukturën dhe aksesin, duke i dhënë monumentit kujdesin e duhur. Ndërkohë, kritikët e shohin këtë si një kërcënim për laicitetin e shtetit dhe një precedent të rrezikshëm për ruajtjen mjedisore.
Një monument brenda një parku kombëtar
Statuja e Krishtit është ndërtuar nga Kisha Katolike në vitin 1922 dhe ndodhet në Parkun Kombëtar Tijuca, një hapësirë e pyllëzuar prej 3,953 hektarësh, e cila është njohur si një ndër projektet e para të ripyllëzimit në botë. Parku, që është shpallur një vend i Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s, shërben si një zonë e rëndësishme për biodiversitetin, duke përfshirë mijëra lloje bimësh dhe kafshësh, shumë prej të cilave janë të rrezikuara.
Megjithatë, statuja tërheq një numër të madh vizitorësh, duke krijuar sfida për ruajtjen mjedisore. Turizmi intensiv ka shkaktuar probleme me infrastrukturën dhe ndotjen, ndërsa balancimi midis aksesit të vizitorëve dhe ruajtjes së natyrës mbetet një çështje delikate.
Propozimi për veçimin e zonës
Projektligji propozon që statuja dhe zona përreth saj të ndahen nga Parku Kombëtar Tijuca dhe të administrohen ekskluzivisht nga Kryedioqeza e Rio de Zhaneiros. Kisha, sipas propozimit, do të kishte përgjegjësinë për mirëmbajtjen dhe menaxhimin e plotë të monumentit, si dhe të ardhurat nga shitjet e biletave.
Aktualisht, përgjegjësitë ndahen mes Kishës dhe qeverisë federale. Kryepeshkopata ka të drejtën për organizimin e aktiviteteve fetare pranë statujës, ndërsa qeveria federale menaxhon infrastrukturën, përfshirë rrugët, shkallët lëvizëse dhe banjat. Një pjesë e të ardhurave nga biletat i shkojnë Kishës, që vitin e kaluar arritën në 1.78 milionë dollarë.
Kundërshtime dhe shqetësime
Kritikët e projektligjit paralajmërojnë se veçimi i zonës së Krishtit nga parku mund të dëmtojë përpjekjet mjedisore dhe të krijojë një precedent të rrezikshëm për privatizimin e zonave të mbrojtura. Mauro Pires, kreu i agjencisë ICMBio që menaxhon parqet kombëtare të Brazilit, theksoi se parku është një ekosistem jetik që mbështet biodiversitetin dhe furnizimin me ujë të Rio de Zhaneiros.
Nga ana tjetër, përfaqësuesit e Kishës argumentojnë se burokracia federale po pengon përmirësimet e nevojshme. Ata kërkojnë më shumë fleksibilitet për të shfrytëzuar potencialin turistik të statujës, madje duke përfshirë sponsorizime private për renovimet.
Një ikonë fetare në një shtet laik
Përveç çështjeve mjedisore, debati ka nxitur diskutime më të thella mbi marrëdhënien mes fesë dhe shtetit në Brazil. Kushtetuta braziliane ndalon favorizimin e institucioneve fetare nga qeveria, por statuja e Krishtit, me rrënjët e saj katolike dhe statusin simbolik, ka krijuar një zonë gri ligjore dhe kulturore.
Çfarë do të ndodhë më tej?
Projektligji është miratuar tashmë nga Senati dhe aktualisht po shqyrtohet nga një nënkomision për turizmin. Nëse miratohet, ai do të kalojë në Dhomën e Përfaqësuesve, ku do të vendoset nëse menaxhimi i statujës do t’i kalojë Kishës, shtetit, apo një bashkëpunimi të ri mes tyre.
E ardhmja e Krishtit të Rios qëndron tani në një udhëkryq mes trashëgimisë kulturore, ruajtjes mjedisore dhe politikës, duke reflektuar kompleksitetin e balancimit të këtyre prioriteteve në një vend me rrënjë të thella fetare, por edhe me angazhime ndaj shtetit laik.
