Werner Daum, simbol i guximit diplomatik në Tiranën e viteve ’90, ndahet nga jeta në moshën 82-vjeçare
Është ndarë nga jeta në mënyrë të papritur ish-ambasadori gjerman Werner Daum, një nga figurat më të dashura për shqiptarët në fund të viteve ’80. Trupi i tij u gjet pa shenja jete në një hotel në Kavajë, ku kishte qëndruar për disa ditë me rastin e një aktiviteti përkujtimor.
Daum ishte i pranishëm në përurimin e shtatores së dëshmorit të demokracisë Josif Budo, një figurë që ai e kishte vlerësuar thellësisht për simbolikën e sakrificës. Pjesëmarrja e tij në këtë ngjarje vlerësohet si akti i fundit publik në një marrëdhënie të gjatë me popullin shqiptar.
Diplomati gjerman shërbeu në Tiranë gjatë viteve të errëta 1987-1990, kur Shqipëria ishte ende nën regjimin komunist. Ai do të kujtohet për vendimin historik për të hapur dyert e ambasadës gjermane më 2 korrik 1990, duke u dhënë shpresë dhe strehë qindra qytetarëve shqiptarë që kërkonin liri.
Në një intervistë të fundit për mediat shqiptare, Daum pranoi se kishte vepruar i vetëm dhe në kundërshtim me udhëzimet e qeverisë së tij. Ai tregoi me emocion se e kishte ndërmarrë këtë akt me vetëdijen se do të përshpejtonte rënien e diktaturës në Shqipëri.
Veprimi i tij është konsideruar ndër më të guximshmit që një përfaqësues diplomatik mund të ndërmarrë, duke kthyer ambasadën në një derë shpëtimi dhe duke sfiduar strukturat e kohës për hir të humanizmit.
Werner Daum nuk ishte thjesht një ambasador. Ai ishte një mik i Shqipërisë, një zë i lirisë në kohë të shtypjes, dhe një njeri që vendosi të veprojë kur të tjerët zgjodhën të heshtnin.
Vdekja e tij shënon humbjen e një prej dëshmitarëve të rrallë të një epoke të trazuar, por edhe të një protagonisti të heshtur në rrëzimin e regjimit më izolues të Europës. Shqipëria humbi një mik të vërtetë.
