Lirimi i Giovanni Brusca-s, vrasësit të prokurorit Falcone, ka shkaktuar një valë pakënaqësie dhe polemikash të forta në opinionin publik italian, ndërkohë që emigrantët ilegalë transferohen drejt Shqipërisë sipas marrëveshjes mes dy vendeve.
Lajmi për lirimin nga burgu të Giovanni Brusca-s, autorit të atentatit mafioz ndaj prokurorit të njohur anti-mafia Giovanni Falcone, ka trazuar thellë shoqërinë italiane dhe ka nxitur debate të ashpra në media. Mediat përtej Adriatikut theksojnë kontrastin e fortë mes lirimit të një krimineli të rrezikshëm dhe trajtimit të emigrantëve të paligjshëm, të cilët transferohen në Shqipëri pa qenë të përfshirë në krime të dhunshme.
Shumë media italiane shprehin moskuptim dhe habi ndaj ligjeve ekzistuese, duke vënë në dukje paradoksin që, ndërsa një mafioz famëkeq lë qelinë, emigrantët pa precedentë penalë përfundojnë në qendra paraburgimi në Shqipëri. Në komente të shumta, theksohet se në SHBA, dikush si Brusca do të përballej me dënimin maksimal, ndërsa në Itali ai gëzon liri, edhe pse nuk ka shprehur pendesë të plotë dhe nuk ka ndihmuar realisht drejtësinë.
Artikujt theksojnë se Brusca, i njohur për brutalitetin e tij dhe për mosdhënien e informacionit të plotë mbi rrjetin mafioz, lë burgun ndërsa të tjerë që nuk kanë kryer asnjë krim, përjetojnë ndëshkim të menjëhershëm. Kjo situatë ngre pikëpyetje të forta mbi koherencën e sistemit ligjor dhe etik të Italisë, duke shtuar edhe analogji me politikat e emigracionit të vendeve si SHBA.
Në opinionin publik shtrohet pyetja nëse drejtësia italiane po i trajton njësoj të gjithë – një kriminel që ka shkatërruar jetë njerëzish të pafajshëm del i lirë, ndërsa një emigrant pa krime të dhunshme mbahet i izoluar në një vend të huaj. Kjo logjikë, sipas analistëve, është thellësisht problematike dhe tregon mungesë përpjesëtimi mes fajit dhe ndëshkimit.
Një pjesë e komenteve theksojnë se shteti italian duhet të jetë më i ashpër dhe të kërkojë më shumë të vërteta nga njerëz si Brusca, të cilët për vite me radhëjanë mbështetur nga taksat e qytetarëve dhe kanë shfrytëzuar boshllëqet e ligjit. Ndërkohë, emigrantët trajtohen me ashpërsi të panevojshme.
Debati përfshin edhe aspektin e sigurisë publike, duke ngritur dyshime nëse të gjithë ata që kanë qenë pjesë e rrjetit mafioz janë vërtet të larguar nga aktivitetet e tyre të mëparshme dhe nëse janë ende një rrezik për shoqërinë. Pyetjet ngrihen edhe për bashkëpunëtorët, asetet dhe mbrojtjen që mund të kenë ende individë si Brusca.
Në fund, theksohet se liria e një njeriu që ka marrë jetë dhe nuk ka treguar pendesë të vërtetë mbetet një plagë e hapur për drejtësinë dhe moralin e shtetit italian, sidomos kur krahasohet me fatin e atyre që thjesht kërkojnë një jetë më të mirë jashtë vendit të tyre.
