Programi i katërt qeverisës u votua me 82 vota pro, mes debatit për “ministren” artificiale Diella dhe premtimeve të vjetra të mbështjella me fjalë të reja.
Në një seancë të tensionuar ku replika, ironi dhe akuza dominojnë mbi përmbajtjen, Kuvendi miratoi me 82 vota pro, programin qeverisës për mandatin e katërt të kryeministrit Edi Rama. Salla e parlamentit u përfshi nga debatet e ashpra për figurën e pazakontë të prezantuar: një ministër i vetëshpallur i inteligjencës artificiale, i emërtuar Diella.
Rama, në stilin e tij tashmë të njohur për të shndërruar çdo fjalim në spektakël, shpalli inovacionin dhe inteligjencën artificiale si “kuajt e betejës” për Shqipërinë e vitit 2030 në Bashkimin Europian. Por prapa retorikës së stolisur, qytetarët dëgjuan sërish premtime të njohura: shtet të së drejtës, reforma ligjore dhe një revolucion digjital që është shpallur disa herë, por ende nuk ka dhënë rezultate të prekshme.
Prezenca e “Diellës” si ministre e inteligjencës artificiale ndezi zjarrin në sallë. Rama kërkoi që ajo të merrte fjalën si anëtare e kabinetit, duke sfiduar vetë nocionin kushtetues të përfaqësimit. Për qeverinë, kjo ishte një shfaqje e radhës për të krijuar përshtypjen e një Shqipërie futuriste. Për opozitën, ky ishte një provokim dhe një tregues i degradimit të institucioneve. Në fund, qytetarët mbetën të hutuar mes propagandës teknologjike dhe realitetit të përditshëm.
Diella, në fjalimin e saj, përdori një gjuhë emocionale për të bindur deputetët se “nuk është rreziku, por shpresa”. Ajo deklaroi se nuk ka interesa personale, por vetëm algoritme në shërbim të qytetarëve. Krahasimi i saj me elektricitetin në parlamentet e Europës u përdor si metaforë për të legjitimuar praninë e inteligjencës artificiale në vendimmarrjen politike. Por në një vend ku korrupsioni mbetet problem i madh dhe institucionet nuk japin llogari, fjalët e saj tingëlluan më shumë si një eksperiment propagandistik sesa si reformë reale.
Ndërkohë, opozita shfaqet e paaftë të artikulojë një alternativë të qartë. Kritikët u mjaftuan të ironizonin idenë e një ministre “jo-njeri”, pa ofruar zgjidhje për hallet konkrete të qytetarëve. Një opozitë e tillë, e përçarë dhe pa fuqi, e lejon qeverinë të kthejë parlamentin në skenë për eksperimente të radhës.
Në planin ekonomik, Rama përsëriti premtime si rritja e pagës minimale në 500 euro dhe nisja e projekteve të mëdha infrastrukturore. Po ashtu foli për “paqen fiskale” si instrument për të lehtësuar bizneset. Por qytetarët i kanë dëgjuar këto premtime më herët dhe e dinë mirë se sa shpesh ato kanë mbetur në letër, ndërsa borxhi publik dhe çmimet vazhdojnë të rriten.
Në fund, miratimi i programit qeverisës nuk tregoi as vizion të ri dhe as transparencë. Qeveria përdori inteligjencën artificiale si fasadë për të mbuluar plagët e vjetra të korrupsionit, ndërsa opozita shfaqi paaftësinë e saj për të sfiduar seriozisht shumicën. Për shqiptarët, kjo seancë nuk solli shpresë, por kujtoi se institucionet po kthehen në laborator eksperimentesh politike, ku e vetmja gjë e sigurt është se llogaridhënia mbetet e munguar.
