Në një analizë të fundit, David Jones argumenton se Shtetet e Bashkuara, nën udhëheqjen e Donald Trump-it gjatë një mandati të dytë presidencial, mund të shtyjnë regjimin iranian përpara pa kërkuar një konfrontim ushtarak.
Jones beson se një politikë e fortë dhe e koordinuar nga Perëndimi mund të jetë e mjaftueshme për të përballuar kërcënimet iraniane, pa kaluar në një luftë të mundshme. Sipas tij, për të arritur këtë objektiv, është thelbësore që Shtetet e Bashkuara, Mbretëria e Bashkuar dhe Bashkimi Evropian të qëndrojnë së bashku dhe të mbështesin njëra-tjetrën, duke reflektuar periudhën e Luftës së Ftohtë kur uniteti perëndimor ishte kyç për të ruajtur stabilitetin global.
Një element kyç në argumentin e Jones është rritja alarmante e prodhimit të uraniumit të pasuruar nga Irani, që ka arritur nivele të rrezikshme prej 60%, duke i afruar ata gjithnjë e më shumë me aftësinë për të prodhuar armë bërthamore. Ai përmend gjithashtu informacionet e ofruara nga Organizata e Muxhahedinëve të Popullit të Iranit (MEK) që ka zbuluar programin sekret bërthamor të Teheranit. Sipas Jones, përpjekjet perëndimore për të arritur një marrëveshje të qëndrueshme me Iranin kanë dështuar, duke i lejuar regjimit të vazhdojë përparimin e tij bërthamor.
Jones e konsideron këtë situatë një shembull të dështimit të politikave të qetësimit të Perëndimit, të cilat, në vend të frenimit të ambicieve bërthamore të Iranit, vetëm e kanë inkurajuar atë. Ai propozon një strategji të katër shtyllave për të forcuar presionin ndaj regjimit iranian, pa kaluar në një konflikt të hapur. Këto përfshijnë: sanksione të ashpra mbi naftën dhe gazin, rikthimin e sanksioneve të OKB-së të pezulluara pas marrëveshjes bërthamore të vitit 2015, mbajtjen përgjegjëse të liderëve iranianë për shkeljet e të drejtave të njeriut dhe destabilizimin rajonal, si dhe mbështetje morale dhe politike për popullin iranian dhe lëvizjen e rezistencës.
Jones vëren se mbështetja për lëvizjen e rezistencës iraniane ka rritur ndjeshëm vitet e fundit. Protestat mbarëkombëtare të vitit 2022 kanë treguar një angazhim të fortë nga ana e popullit iranian për të larguar regjimin. Maryam Rajavi, presidente e zgjedhur e Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI), ka theksuar forcimin e aktiviteteve të Njësive të Rezistencës dhe rritjen e frymës luftarake, veçanërisht ndër të rinjtë iranianë.
Në përfundim, Jones beson se një udhëheqje vendimtare nga Shtetet e Bashkuara dhe Perëndimi do të mund të shpallë Gardën Revolucionare Islamike (IRGC) si një organizatë terroriste, si dhe të mbështesë të drejtën e popullit iranian për të luftuar kundër diktaturës fetare. Ai thekson se një politikë e unifikuar dhe presioni maksimal mund të japin një mesazh të qartë për regjimin iranian: koha e tij po mbaron.
