Wolves filluan ndeshjen me shumë vendosmëri që nga momenti i parë, dhe nuk vonuan shumë për të shënuar.
Goli i hershëm nga Jorgen Strand Larsen i dha tonin pjesës së parë, ku Wolves u treguan të organizuar dhe të rrezikshëm në kundërsulm. Krosimi i saktë i Nelson Semedo-s brenda zonës së vogël ishte perfekt dhe Larsen nuk e humbi mundësinë për të kaluar skuadrën e tij në avantazh. Ky moment ndezi atmosferën në stadiumin Molineux, dhe lojtarët e Wolves morën energji nga tifozët, duke mbajtur presion të lartë dhe duke frustruar Manchester City-n që s’e gjeti dot ritmin e zakonshëm.
Megjithatë, City reagoi si një kampion. Pavarësisht rezistencës së fortë të mbrojtjes së Wolves, barazimi i Josko Gvardiol-it ishte një kujtesë e cilësisë që kanë vizitorët. Goditja e tij nga larg ishte e saktë dhe e fuqishme, duke treguar se sa të rrezikshëm mund të jenë edhe jashtë zonës së rreptësisë. Pas këtij momenti, City fitoi më shumë besim dhe kontrolloi ndeshjen, duke ushtruar presion të vazhdueshëm mbi mbrojtjen e Wolves. Edhe pse Wolves mbajtën formën e tyre të qëndrueshme, ata patën vështirësi për të marrë kontrollin e lojës në pjesën e dytë, me mesfushën e City-t që dirigjonte sulmet njëra pas tjetrës.
Momentet e fundit të ndeshjes ishin të dhimbshme për Wolves. Pas një mbrojtjeje heroike për pjesën më të madhe të pjesës së dytë, ata u mposhtën nga një goditje këndi në sekondat e fundit. John Stones, duke kërcyer më lart nga krosimi i Phil Foden, shënoi me kokë për të siguruar fitoren për City-n në minutën e 95-të. Ishte një fund i hidhur për Wolves, të cilët luftuan aq shumë për një pikë, por tregon qëndrueshmërinë dhe aftësinë e City-t për të gjetur një zgjidhje, edhe në situatat më të vështira.
