Marëdhënia mes Karakasit dhe Moskës ngrihet ndërsa Maduro kërkon ndihmë ushtarake përballë presionit në rritje të SHBA-së, aleatët vlerësojnë opsionet.
Pas deklaratave të presidentit amerikan Donald Trump se udhëheqësi venezuelian Nicolas Maduro “i ka ditët e numëruara”, Karakasi ka intensifikuar kërkesat për mbështetje nga Moska. Maduro synon të forcojë pozicionin në sytë e publikut dhe të krijojë një rrjet sigurie përballë presionit ndërkombëtar.
Moska e ka perceptuar Venezuelën si një partner strategjik në Amerikën Latine, ndoshta në mënyrë të ngjashme me rolin që luante Kuba për BRSS-në dikur. Qendrat e vendimmarrjes në Kremlin po peshojnë këto marëdhënie ndërsa shtrihen edhe në negociatat me palë të tjera rajonale dhe globale.
Më 21 tetor, siç raportohet, u ratifikua një partneritet strategjik midis Moskës dhe Karakasit. Përtej deklaratave, marëdhëniet përfshijnë dhjetëra marrëveshje bashkëpunimi. Sipas burimeve, ekzistojnë rreth 350 marrëveshje dypalëshe në fuqi mes dy vendeve, duke prekur fusha të ndryshme përfshirë industrinë ushtarake.
Ekspertët ushtarako-teknikë rusë përmendin furnizimet që tashmë i janë bërë Venezuelës: avionë luftarakë Su-30Mk2, sisteme mbrojtjeje S-300VM, si dhe sisteme Pantsir-S1 dhe Buk-M2E. Transporti ushtarak u realizua shpesh me avionë Il-76, duke rritur kapacitetin operativ të Karakasit dhe duke ngjallur shqetësime në Uashington.
Në Moskë disa zyrtarë hedhin dyshime. Zëdhënësi i Kremlinit, Dmitry Peskov, thekson se Rusia monitoron situatën dhe kërkon që gjithçka të mbetet paqësore. Analistë si Sergei Kurginyan vënë në dukje se Rusia “ulet në dy karrige”: të ndihmojë aleatin dhe njëkohësisht të mos përplaset hapur me SHBA-në.
Debati publik vazhdon: disa argumentojnë se furnizimi i armëve do të forconte menjëherë Karakasin, ndërsa të tjerë paralajmërojnë për pasojat diplomatike. Pyetja kryesore mbetet nëse përfitimet strategjike tejkalojnë rreziqet e konfrontimit me Shtetet e Bashkuara dhe izolimit ndërkombëtar.
