Skuadra e Lushnjës po përjeton një nga sezonet më zhgënjyes të viteve të fundit, dhe një nga arsyet kryesore është dështimi i plotë në pankinë dhe në fushë. Trajneri Ditmar Bicaj, që dikur premtonte rikthimin e identitetit të verdhejeshilëve, sot duket i humbur, pa ide, pa strategji dhe pa autoritet.
Ndeshjet kalojnë, por loja nuk ndryshon. Ekipi hyn në fushë i çorientuar, i paorganizuar, me një mbrojtje që shpesh duket sikur po luan kundër vetes dhe me një sulm që më shumë pengon sesa krijon raste. Lojtarët – shumë prej tyre me mungesë totale të nivelit të duhur për këtë kategori – tregojnë mungesë përkushtimi, teknikë të dobët dhe një gjendje fizike që të bën të dyshosh se stërvitja ekziston fare.
Nuk është thjesht mungesë rezultatesh, por mungesë karakteri. Askush nuk merr përgjegjësi. Duket sikur po luajnë për të kaluar ditën, ndërkohë që një qytet i tërë shikon me dhimbje se si një emër historik në futbollin shqiptar po fundoset pa dinjitet.
Nëse nuk merren masa urgjente dhe nuk ndodh një tronditje e fortë në skuadër, Lushnja rrezikon të zhytet edhe më poshtë. Ky ekip nuk ka nevojë për justifikime, por për ndryshim të menjëhershëm – në stol, në fushë dhe në mentalitet. Përndryshe, fundi është i pashmangshëm.
