Figura e Llazar Bozos mbetet një simbol i trashëgimisë kulturore dhe shpirtërore të Kolonjës, duke u ruajtur me krenari në kujtesën e banorëve dhe familjes.
Në një intervistë për TV Apollon dhe gazetarin Ndriçim Gjoshi, nipi i tij, Maksim Bozo, ndau me emocion kujtimet për xhaxhain e ndjerë. Ai e përshkroi si një njeri të rrallë në vlera njerëzore, intelektuale dhe shpirtërore, që kontribuoi thellësisht në jetën e komunitetit dhe mbrojti me përkushtim Manastirin e Ardenicës.
Maksimi theksoi se Llazar Bozo nuk ishte thjesht një banor i respektuar i Kolonjës, por një figurë që bashkonte kulturën dhe besimin, duke i dhënë fshatit një identitet të fortë. Ai kujtoi se përkushtimi i tij nuk kufizohej vetëm në ruajtjen e vendit të shenjtë, por shtrihej edhe në pasurimin e jetës kulturore të zonës.
“Llazar Bozo i dha shumë këtij komuniteti, jo vetëm përmes dijes dhe karakterit të tij të urtë, por edhe me angazhimin e vazhdueshëm për të mbrojtur trashëgiminë tonë shpirtërore,” u shpreh ai, duke nënvizuar rolin e pazëvendësueshëm që xhaxhai i tij ka pasur në vite.
Vizitat e tij të shpeshta në Kolonjë dhe në Manastirin e Ardenicës janë, sipas Maksimit, një vazhdim i një amaneti të rëndësishëm familjar: të mos harrohet rrënja, historia dhe ata që ndërtuan me dashuri këtë trashëgimi.
Ai shtoi se kujtimi i Llazar Bozos nuk është vetëm pjesë e historisë familjare, por një frymëzim për brezat e rinj. Trashëgimia e tij, si në aspektin shpirtëror ashtu edhe kulturor, mbetet një pikë referimi për komunitetin.
“Llazar Bozo ishte dhe do të mbetet një simbol i bashkimit të besimit, kulturës dhe identitetit tonë,” përmbylli Maksim Bozo, duke nënvizuar se figura e tij nuk do të shuhet kurrë nga kujtesa e Kolonjës.
