Tonelata me kastravecë po kalben në arat e Suk 2-shit në Roskovec, ndërsa fermerët përballen me falimentim dhe akuzojnë mungesën e reagimit nga shteti.
Në fshatin Suk 2 të Roskovecit po ndodh një dramë bujqësore. Tonelata të tëra me kastravecë janë lënë të prishen në ara, ndërsa fermerët shprehen se ky është viti më i rëndë që kanë përjetuar ndonjëherë. Sipas tyre, situata e këtij sezoni nuk ka precedent në vitet e mëparshme.
Në të kaluarën, kultivuesit kanë protestuar për çmimet e ulëta, shpesh sa 20 lekë për kilogram. Por këtë vit, problemi është edhe më i thellë: nuk flitet më as për çmim, pasi prodhimi nuk po merret askund. Për më tepër, një vit më parë, pikat e grumbullimit i kërkonin fermerët të dorëzonin prodhimin për më shumë se 100 lekë për kilogram.
Sot, realiteti ka ndryshuar rrënjësisht. Kastravecët nuk po shiten as në tregun e brendshëm dhe as nuk po eksportohen. Për shumë familje të zonës, kjo do të thotë shkatërrim ekonomik, pasi kjo kulturë ka qenë burimi kryesor i të ardhurave.
Fermeri Aldomen Kocaqi, një prej më të prekurve, rrëfen se deri tani ka hedhur në tokë mbi 30 ton prodhim. Humbja e tij financiare i kalon 8 milionë lekët e vjetra. Ai kujton përvojën e punës në Greqi ku ka kultivuar për 18 vite radhazi, dhe thekson se atje ndihma nga shteti nuk i ka munguar kurrë, ndryshe nga realiteti që po përjeton në vendin e tij.
Kocaqi e quan këtë situatë një falimentim të paralajmëruar, pasi mungesa e mbështetjes dhe e tregut po e kthen mundin e një viti në humbje totale. “Në Greqi shteti ishte gjithmonë pranë nesh, këtu po na braktisin”, thotë ai me zemërim.
Fermerët e zonës shohin një tjetër faktor që ka ndikuar në këtë krizë: dëmtimin e imazhit të produkteve shqiptare. Pas skandalit me eksportin e kastravecëve në Kroaci, ku u zbuluan pesticide mbi normat e lejuara, tregjet europiane janë të rezervuara.
“Ne nuk kemi pse të paguajmë për fajin e dy ose tre personave që dërguan prodhime të ndotura jashtë,” shprehen fermerët, duke kërkuar ndërhyrje të menjëhershme nga autoritetet. Ata theksojnë se dëmtohen të gjithë për shkak të abuzimeve të pak individëve.
Humbjet e këtij sezoni i kanë lënë prodhuesit në mëdyshje për të ardhmen. Shumë prej tyre po mendojnë nëse ia vlen të mbjellin përsëri kastravecë, një kulturë që për vite të tëra u ka sjellë fitim dhe stabilitet.
Ndërkohë, mungesa e një strategjie kombëtare për bujqësinë po i shtyn fermerët drejt dorëzimit. Ata e shohin veten të pambrojtur përballë krizave të tregut, ndërsa konkurrenca rajonale bëhet gjithnjë e më e fortë.
Në këtë situatë, kërkohet urgjentisht një reagim nga institucionet shtetërore për të mbrojtur bujqësinë vendase dhe për të rikthyer besimin te produktet shqiptare. Përndryshe, thonë fermerët, shumë prej tyre do të detyrohen të braktisin tokat.
Nëse kjo ndodh, jo vetëm fshati Suk 2, por e gjithë zona e Roskovecit rrezikon të humbasë një nga kulturat më të rëndësishme bujqësore, duke i lënë fermerët pa shpresë dhe konsumatorët pa produkte vendase cilësore.
Fermerët e dëshpëruar presin një përgjigje, por ndërkohë, çdo ditë që kalon, hektarë të tërë me kastravecë shndërrohen në mbeturina, duke simbolizuar braktisjen e bujqësisë shqiptare.
