Korporata e Investimeve Shqiptare, struktura shtetërore e krijuar për menaxhimin dhe zhvillimin e pronave publike, kishte vazhduar edhe gjatë vitit 2024 me një skemë shpenzimesh që ngrinte më shumë pikëpyetje sesa përgjigje. Edhe pse funksiononte me staf të vogël dhe nuk kishte realizuar fitim që prej krijimit në vitin 2019, entiteti kishte regjistruar shuma të larta në shpërblime, paga dhe pagesa për ekspertë të jashtëm.
Sipas të dhënave zyrtare, vetëm për ekspertët e jashtëm të angazhuar në Komisionin e Efiçencës së Përdorimit të Pronës (KEPP), Korporata kishte shpenzuar 15.5 milionë lekë gjatë 2024-s. Përzgjedhja e tyre bëhej përmes një procesi formal dhe rregulloresh të miratuara, por mbeste e paqartë se cilat projekte konkrete kishin justifikuar këtë nivel kostosh dhe sa rezultate të matshme kishin prodhuar.
Në rastet kur KEPP nuk ishte ngritur, vendimmarrja për përzgjedhjen e ekspertëve i kalonte drejtpërdrejt Drejtorit Ekzekutiv, duke i dhënë këtij pozicionimi kompetenca të gjera për kontraktimin e shërbimeve të financuara nga fondet publike.
Një tjetër linjë shpenzimesh prekte shpërblimet e anëtarëve të Këshillit Mbikëqyrës, Bordit Këshillimor dhe personelit kyç. Vetëm gjatë vitit 2024, këto pagesa arrinin në rreth 25 milionë lekë, një shumë e konsiderueshme për një ent me vetëm 17 punonjës.
Dokumentet e brendshme të Korporatës pohonin se ekzistonin mekanizma për identifikimin e marrëdhënieve me palë të lidhura, por mungonte një politikë e posaçme për kompensimin e punonjësve kyç. Si pasojë, transparenca mbi nivelin real të shpërblimeve mbetej e kufizuar dhe e varur vetëm te kontratat individuale.
Pavarësisht shpenzimeve të larta, Korporata nuk kishte realizuar fitim për vitin 2024 dhe rrjedhimisht nuk paguante tatim mbi fitimin. Të ardhurat që mbulonin këto pagesa vinin kryesisht nga fondet publike, duke ngritur debate mbi efikasitetin e kostove administrative dhe justifikimin e tyre.
Për vitin 2024, shpenzimet totale për personelin arrinin në 65.1 milionë lekë, ndërsa kostot e tjera kapnin shifrën 31.3 milionë lekë, ku përfshiheshin 15.5 milionë për konsulentët e jashtëm dhe 5.7 milionë për udhëtime dhe akomodime.
Kjo situatë ngrihte pyetje të rëndësishme për publikun: sa efektive ishin strukturat këshillimore? A prodhonin rezultatet e tyre vlerë të matshme? Dhe a ishte e arsyeshme kjo shkallë shpenzimesh për një institucion që ende nuk gjeneronte fitim?
