Në një realitet ku drejtësia shpesh duket e pafuqishme për të vepruar, ish-ministri Arben Ahmetaj vazhdon të mbetet një figurë enigmatike.
Edhe pse kërkohet nga SPAK-u dhe Interpoli, duket se për të, këto institucione nuk janë aspak shqetësuese. Përkundrazi, burime thonë se Ahmetaj gëzon një lidhje të ngushtë me gazetarin Shkëlqim Peka, duke u kthyer në një mik të shpeshtë të shtëpisë së tij.
Ndërkohë, skena politike shqiptare vazhdon të luhatet mes kritikave dhe sfidave. Kryeministri Edi Rama, edhe pse ka humbur një numër të konsiderueshëm bashkëpunëtorësh dhe kolegësh gjatë qeverisjes së tij, mbetet në drejtim pa lëkundje të dukshme. Për shumëkënd, kjo stabilitet i Ramës shpjegohet nga një administratë e kontrolluar fuqishëm dhe një popullsi që po largohet masivisht nga vendi.
Fakti që mazhoranca ka përballë një opozitë të fragmentuar dhe shpeshherë të paefektshme, i jep asaj një avantazh të qëndrueshëm. Balancat e pushtetit në Shqipëri, siç duket, nuk pritet të ndryshojnë në një të ardhme të afërt, duke e lënë vendin të përballet me të njëjtat sfida të përsëritura.
Shqetësimet mbi sundimin e ligjit dhe transparencën mbeten në qendër të vëmendjes, veçanërisht kur individë si Ahmetaj arrijnë t’i shpëtojnë ndjekjes ligjore. Ky rast është një tjetër tregues i hendekut mes retorikës dhe veprimeve konkrete në luftën kundër korrupsionit.
Në të njëjtën kohë, ndërsa mazhoranca vazhdon të ruajë kontrollin, opozita përballet me nevojën për t’u riorganizuar dhe për të ndërtuar një alternativë të besueshme. Deri atëherë, mbetet e paqartë nëse do të ketë një ndryshim të vërtetë në ekuilibrin politik të vendit.
Në një vend ku politikanët dhe figurat publike i shpëtojnë drejtësisë, pyetja kryesore mbetet: A do të mundet ndonjëherë Shqipëria të krijojë një sistem të vërtetë llogaridhënieje? Deri atëherë, rastet si ai i Ahmetajt vazhdojnë të sfidojnë besimin publik ndaj institucioneve dhe drejtësisë.
