Lëvizjet ajrore të avionëve të mallrave nga Kina drejt Iranit pas sulmeve izraelite kanë ngjallur shqetësime për ndihmë të mundshme ushtarake ndaj Teheranit.
Një seri fluturimesh mallrash nga Kina drejt Iranit ka nxitur dyshime për një mbështetje të heshtur të Pekinit ndaj Teheranit, vetëm pak ditë pas ndërhyrjes ajrore të Izraelit në territorin iranian. Të dhënat nga sistemi global i aviacionit tregojnë se tre avionë të tipit Boeing 747 janë nisur në tri ditë të njëpasnjëshme, duke ndjekur një itinerar të ngjashëm që përfundon pranë hapësirës ajrore iraniane.
Fluturimi i parë është regjistruar të premten, tjetri të shtunën nga një qytet bregdetar në Kinë, ndërsa i fundit është nisur të hënën nga Shangai. Megjithëse planet e fluturimit kishin si destinacion zyrtar Luksemburgun, avionët nuk janë detektuar mbi hapësirën ajrore evropiane, duke ngritur pyetje serioze mbi qëllimin dhe destinacionin e vërtetë të tyre.
Rruga e ndjekur nga avionët – përmes Kinës veriore, Kazakistanit, Uzbekistanit dhe Turkmenistanit – përfundon me një “zhdukje” të tyre nga radarët në afërsi të kufirit iranian. Ky detaj ka nxitur dyshime për një ndalesë jozyrtare në Iran, pikërisht në një kohë kur vendi po përgatitet për një kundërpërgjigje të mundshme ndaj sulmeve izraelite.
Avionët në fjalë ishin modele të mëdha të ngarkesave ajrore Boeing 747, të cilët zakonisht përdoren për dërgesa të mëdha, përfshirë ato me rëndësi ushtarake ose në kontrata shtetërore. Kjo ka shtuar më tej spekulimet se mund të jenë përdorur për transport materialesh strategjike drejt Iranit.
Andrea Ghiselli, pedagoge në Universitetin e Exeterit dhe njohëse e marrëdhënieve Kinë-Lindja e Mesme, deklaroi se “këto lëvizje nuk mund të kalojnë pa vëmendje në një kohë kaq kritike”. Sipas saj, partneriteti strategjik mes Kinës dhe Iranit, i ndërtuar mbi kundërshtimin ndaj ndikimit amerikan, krijon një sfond delikat për çdo veprim logjistik që mund të shihet si mbështetje indirekte ushtarake.
Kina dhe Irani ndajnë interesa të përbashkëta në përpjekjet për një rend botëror multipolar, çka i vendos ata në kontrast të drejtpërdrejtë me interesat e Perëndimit. Në këtë kontekst, çdo sinjal i afrimit të mëtejshëm mes Pekinit dhe Teheranit në kohë krize mund të konsiderohet një sfidë gjeopolitike me pasoja të gjera për stabilitetin ndërkombëtar.
