Fermerët e Peqinit përballen me prodhim të bollshëm dhe sfida sociale

Fermerët e Peqinit shijojnë çmime të mira për agrumet, por largimi i të rinjve dhe mungesa e fuqisë punëtore rrezikojnë të ardhmen e prodhimit në këtë zonë bujqësore.

Ky vit ka qenë ndër më të mbarët për fermerët e Peqinit, veçanërisht në fshatin Gjocaj, ku pemëtaria ka dhënë rendiment të lartë dhe me çmime të favorshme në treg. Krahasuar me një vit më parë, prodhimet kanë shënuar rritje të ndjeshme, duke i dhënë fermerëve arsye për të qenë optimistë, raporton gazetari Ndriçim Gjoshi.

Fshati Gjocaj është prej kohësh një nga qendrat kryesore të prodhimit të pjeshkës nektarine, e cila shitet si në tregun vendas, ashtu edhe në atë eksportues. Për më shumë se 20 vite, banorët kanë investuar në këtë kulturë, por edhe në kumbulla e dardha bio, duke e kthyer zonën në një pol të rëndësishëm të bujqësisë së Peqinit.

Fermeri Ervin Gjoni, i cili kultivon nektarina në një sipërfaqe prej një hektari, tregon se pavarësisht suksesit, sfida mbetet mungesa e fuqisë punëtore. Prodhimi i tij shkon në pikat grumbulluese si “Gjoshi Fruits”, që operon prej vitesh në këtë zonë me plantacione të shumta kumbullash e agrumesh.

Shqetësimi kryesor, sipas Gjonit, është se të rinjtë po largohen masivisht drejt emigrimit. Kjo ka lënë fshatin pa krahë pune, duke vështirësuar kujdesin për tokat dhe rrezikuar të ardhmen e bujqësisë në Gjocaj.

Edhe specialistët e bujqësisë e pranojnë se ky vit ka qenë i mbarë për prodhimtarinë, por theksojnë se duhet më shumë kujdes për mbrojtjen e kulturave bujqësore nga temperaturat e larta. Ata rekomandojnë përdorimin e plehrave organikë dhe krasitjen në kohën e duhur për të ruajtur cilësinë e prodhimit.

Në këtë zonë, bujqësia mbetet burimi kryesor i të ardhurave. Kamera e TV Apollon ndoqi nga afër vjeljen e pjeshkës në plantacionet e Gjonit, ku prodhimet po përgatiteshin për tregun vendas dhe atë europian. Ai apeloi publikisht që të rinjtë të mos braktisin tokën, pasi Gjocaj ka mbi 200 hektarë të mbjella me pjeshkë, kumbulla, dardha, rrush e ullinj.

Kjo pasuri natyrore, e kombinuar me përvojën e fermerëve, i jep potencial Peqinit të mbetet një nga zonat më të fuqishme bujqësore të Shqipërisë. Por pa një strategji për të ndaluar emigrimin dhe për të siguruar krahë pune, kjo pasuri rrezikon të shuhet në të ardhmen.

Në fund, mbetet e qartë se fermerët e Peqinit, edhe pse gëzojnë nga prodhimi dhe çmimet, kanë nevojë për mbështetje konkrete. Vetëm kështu fshati Gjocaj mund të vazhdojë të jetë një model i bujqësisë shqiptare.

Ndaj Postimin: