Breshëri shkatërrues rrezikon falimentimin e fermerëve të Fier-Sheganit, prodhimi i pjeshkës dhe nektarinës bie ndjeshëm ndërsa mungojnë masat mbrojtëse dhe mbështetja shtetërore.
Prej më shumë se tri dekadash, fermerët në fshatrat Thanë, Çinat, Koçaj, Fiershegan dhe Barbullinjë të njësisë administrative Fier-Shegan në bashkinë Lushnje janë angazhuar në kultivimin e pjeshkëve dhe nektarinave. Kjo zonë ka fituar reputacion si një ndër më të mirat në Shqipëri për frutat e gurit, falë kushteve të favorshme të tokës dhe klimës, duke siguruar mbi 200 hektarë të mbjella me këta drufrutorë.
Një ngjarje e papritur, vetëm 15 minuta breshër, një muaj më parë, ka shkatërruar pjesën më të madhe të prodhimit, duke i vendosur fermerët në prag të falimentimit. Kjo fatkeqësi natyrore ka lënë pasoja të mëdha, ndërsa aktualisht ka nisur fushata e vjeljes dhe dalja e prodhimit në treg.
Prodhimi i këtij viti është ndjeshëm më i ulët, pasi sasia e grumbulluar arrin vetëm 50-60% të asaj që u regjistrua një vit më parë. Eksporti ka qenë gjithmonë destinacioni kryesor për këto fruta, veçanërisht në tregjet e rajonit dhe ato europiane, ku një kilogram nektarinë shitej me 200 lekë të reja.
Për shkak të dëmtimeve të rënda nga breshëri, cilësia e prodhimit ka rënë dhe tani i gjithë prodhimi shitet në tregun vendas me çmim nga 50 deri në 60 lekë për kilogram. Nëse cilësia nuk përmirësohet, pritet që çmimi të bjerë edhe më shumë, duke rënduar më tej gjendjen ekonomike të fermerëve.
Fermerët shprehen të shqetësuar pasi prodhimi nuk është i siguruar. Kompanitë e sigurimeve nuk ofrojnë mbulim për fatkeqësi natyrore si breshëri, duke i lënë ata të pambrojtur përballë rreziqeve të tilla. Ata theksojnë se mungon çdo mundësi sigurie për investimet e tyre.
Një tjetër problem i madh mbetet mungesa e çdo lloj mbështetjeje apo skeme subvencionimi nga ana e qeverisë shqiptare për këtë kulturë bujqësore. Zgjidhja teknike me rrjeta mbrojtëse kundër breshrit ekziston, por kostoja e lartë e tyre i pengon fermerët ta zbatojnë këtë masë në praktike.
Kjo situatë tregon nevojën për politika më të forta në mbrojtje të bujqësisë shqiptare, duke garantuar sigurim dhe mbështetje për fermerët që përballen me fatkeqësi natyrore, në mënyrë që të ruajnë investimet dhe të vazhdojnë prodhimin e tyre.
