Dita Ndërkombëtare e Punëtorëve është një ditë historike, e cila simbolizon luftën për të drejtat dhe kushtet më të mira të jetesës për punëtorët në mbarë botën.
Ky manifestim u zhvillua për herë të parë si një reagim ndaj kushteve të vështira të punës dhe përpjekjeve për sigurimin e kushteve më të mira për ata që kontribuonin në zhvillimin ekonomik të shoqërive.
Kjo ditë e shënuar ka origjinën në protestat e punëtorëve që kërkonin një ditë të punës prej 8 orësh, paga të garantuara, si dhe kushte më të sigurta dhe mbrojtëse në vendin e punës. Kërkesa e parë publike për këto të drejta ka ardhur nga Australi në vitin 1885, ku u propozua kjo thënie: “8 orë punë, 8 orë dëfrim dhe 8 orë gjumë”. Kjo thënie bëri jehonë dhe u bë një simbol i kërkesës për drejtësi në punë.
Dita e 1 Majit ka lidhje të ngushta me ngjarjet tragjike që ndodhën më 1 maj 1886 në Çikago, ku dhjetëra mijëra punëtorë protestuan për të drejtat e tyre, duke kërkuar orar të arsyeshëm pune dhe përmirësim të kushteve të punës. Pas këtyre protestave të dhunshme dhe viktimave që mbetën, 1 Maji filloi të njihej si një simbol i punëtorëve dhe e drejta për një punë të dinjitetshme.
Në vitin 1887, një vit pas ngjarjeve në Çikago, protesta masive dhe ceremonitë u zhvilluan përsëri në të njëjtin qytet, duke theksuar domosdoshmërinë e përmirësimit të kushteve për punëtorët. Kjo ditë u bë një shenjë e pashlyeshme e angazhimit për të drejtat e punëtorëve, duke u përhapur nëpër botë dhe duke u adoptuar nga Lëvizja Sindikaliste dhe partitë që mbështesin drejtat e punëtorëve dhe të ardhurat e garantuara për ta.
Lëvizja ndërkombëtare e sindikatave e bëri 1 Majin një ditë të shenjta për të kërkuar dhe avancuar të drejtat e punëtorëve. Ajo u njoh si një mundësi për të theksuar rëndësinë e luftës për pagat e garantuara dhe për kushte të sigurta dhe të drejta pune. Në vitin 1890, gjatë Kongresit të Internacionales së Parë në Gjenevë, u mor vendimi që 1 Maji të kremtohej si Dita Ndërkombëtare e Punëtorëve.
Nga viti 1891, Kongresi i Tretë i Internacionales, i mbajtur në Bruksel, vendosi që kjo ditë të shënohet çdo vit në të gjitha shtetet, si një festë e përbashkët e punëtorëve. Kjo ditë është bërë simbol i kërkesës për përmirësimin e kushteve të punës, për garantimin e të drejtave të punëtorëve dhe për sigurimin e mbrojtjes ligjore të atyre që mundësojnë zhvillimin e çdo ekonomie. Kjo ka çuar në krijimin e legjislacioneve dhe Kushtetutave që mbrojnë liritë dhe të drejtat e punëtorëve në shumë shtete.
Dita Ndërkombëtare e Punëtorëve është një ditë e rëndësishme e cila i bashkon punëtorët e të gjitha grupeve dhe sektorëve, duke kërkuar avancimin e kushteve të jetesës dhe punës, si dhe njohjen e të drejtave të tyre. Në çdo vit, kjo ditë përkujton luftën e përbashkët për një të ardhme më të drejtë dhe më të sigurt për të gjithë ata që punojnë.
