Irani përballet me sfida të mëdha që vënë në dyshim udhëheqjen e Khamenei-t dhe të ardhmen e politikës së tij hegjemoniste.
Në vitet e fundit, Irani ka kaluar përmes një periudhe të vështirë, e cila ka përfshirë sanksione ekonomike të ashpra, tensione ushtarake me Izraelin dhe Shtetet e Bashkuara, si dhe probleme të brendshme të përhapura. Ayatollah Ali Khamenei, udhëheqësi suprem i Iranit, ka refuzuar vazhdimisht çdo mundësi për negociata me Perëndimin, veçanërisht me Shtetet e Bashkuara, duke i konsideruar ato “të paarsyeshme dhe të pandershme”. Pas dështimit të marrëveshjes bërthamore (JCPOA), ai beson se çdo përpjekje për të arritur marrëveshje me Perëndimin është një humbje të besimit dhe një shkelje e detyrimeve të tij.
Megjithatë, pavarësisht këtyre qëndrimeve të forta, presionet ekonomike kanë arritur nivele alarmante. Inflacioni i lartë, rritja e papunësisë dhe pakënaqësia e qytetarëve kanë bërë që ndjeshëm të rritet frika për një përshkallëzim të situatës. Khamenei tani ndodhet përballë një dileme historike: të vazhdojë politikën e tij të përballjes dhe qëndrimit të fortë ndaj Perëndimit, apo të pranojë negociatat dhe të ofrojë një mundësi për uljen e tensioneve dhe lehtësimin e sanksioneve.
Për më tepër, kërcënimet ushtarake nga Shtetet e Bashkuara kanë shtuar edhe më shumë presion mbi regjimin iranian. Dërgimi i bombarduesve B-52 dhe forca ushtarake në Lindjen e Mesme ka dërguar një mesazh të qartë për gatishmërinë e Shteteve të Bashkuara për konfrontim. Ndërkohë, Khamenei ka theksuar vazhdimisht se çdo formë agresioni ndaj Iranit do të përgjigjet me një “përgjigje shkatërruese”. Edhe pse minimizon mundësinë e një konflikti të hapur, situata e rënduar ushtarake mbetet një kërcënim i vazhdueshëm për stabilitetin rajonal.
Në këtë kontekst, një tjetër sfidë e madhe për Khamenei-n është të ruajë mbështetje të brendshme, pasi protesta dhe pakënaqësia popullore janë në rritje. Mungesa e energjisë elektrike, vështirësitë ekonomike dhe korrupsioni i përhapur kanë shkaktuar një valë pakënaqësie që mund të shkaktojë destabilizim të brendshëm. Analistët argumentojnë se nëse kjo situatë vazhdon, mund të shohim një rritje të krizave të brendshme, të cilat mund ta detyrojnë Khamenei-n të rishqyrtojë qëndrimet e tij.
A do të jetë Khamenei në gjendje të ruajë hegjemoninë e tij në këtë skenar të vështirë, apo do të detyrohet të bëjë lëshime që mund të dëmtojnë autoritetin e tij? E ardhmja politike e Iranit varet nga mënyra se si ai do t’i përgjigjet këtyre sfidave dhe nëse do të jetë në gjendje të mbajë ekuilibrin midis presionit të brendshëm dhe atij të jashtëm.
