Pensionistët kanë dalë në protestë përpara Kryeministrisë, duke kërkuar rritjen e pensioneve në minimum 400 mijë lekë në muaj.
Një nga protestuesit shprehu zhgënjimin e tij duke thënë: “Na ka mbetur vetëm të marrim armët, na shtynë të humbasim shpresën,” dhe theksoi me krenari: “Ne e ndërtuam Shqipërinë.”
I moshuari vazhdoi duke treguar vështirësitë e tij të përditshme: “Kam gruan dhe vajzën të sëmura. Marr vetëm 180 mijë lekë, dhe nga indeksimi fitova vetëm 4 mijë lekë më shumë. Vetëm për ilaçe më shkojnë 70 mijë lekë. Kërkoj një pension prej 400 mijë lekësh, asgjë më pak s’është e pranueshme. Ne kemi vuajtur shumë për këtë vend. Presidenti merr 4 milionë lekë, deputetët marrin 3 milionë, por gjithçka është në kurrizin tonë. Nëse nuk marrim atë që meritojmë, do të bëjmë gjithçka për të kërkuar të drejtat tona.”
Pensionet e ulëta kanë qenë prej kohësh një nga sfidat më të mëdha me të cilat përballen të moshuarit në Shqipëri. Shumë prej tyre jetojnë me pensione që nuk mbulojnë as nevojat më bazike si ushqimi, ilaçet dhe shpenzimet e tjera të përditshme. Me rritjen e kostos së jetesës dhe inflacionit, situata është bërë edhe më dramatike, duke i shtyrë shumë pensionistë të protestojnë dhe të kërkojnë të drejtat e tyre. Për një pjesë të madhe të tyre, çdo muaj është një luftë e vështirë për të mbijetuar.
Në shumë raste, pensionet që marrin janë aq të ulëta saqë nuk mund të përballojnë as shpenzimet për shëndetin e tyre. Për të moshuarit, veçanërisht ata që vuajnë nga sëmundje kronike, blerja e ilaçeve është një sfidë e përditshme, pasi shpenzimet për trajtimet mjekësore shpesh përbëjnë një pjesë të madhe të të ardhurave të tyre mujore. Për shumë prej tyre, kjo do të thotë të bëjnë zgjedhje të vështira midis blerjes së ushqimeve apo mjekimit.
Një nga arsyet kryesore që ka çuar në këtë situatë është mungesa e një sistemi të fortë social që t’i mbështesë të moshuarit në Shqipëri. Pensionet janë të vogla dhe nuk janë indeksuar në përputhje me rritjen e kostos së jetesës. Ndërkohë, shumë pensionistë kanë kaluar dekada duke punuar për ndërtimin dhe zhvillimin e vendit, por tani ndihen të lënë pas dore dhe të pavlerësuar nga institucionet.
Përballë këtyre kushteve, zemërimi dhe zhgënjimi i tyre është i kuptueshëm. Protestat janë shprehje e dëshpërimit të tyre për një të ardhme më të mirë dhe për të kërkuar rritjen e pensioneve në nivele që i lejojnë të jetojnë me dinjitet. Shumë pensionistë theksojnë se, pas gjithë sakrificave dhe punës së tyre për vendin, meritojnë një mbështetje më të madhe nga qeveria.
Nëse nuk merren masa për të adresuar këto probleme, situata vetëm do të përkeqësohet. Rritja e pensioneve, përmirësimi i shërbimeve sociale dhe shëndetësore, si dhe krijimi i politikave që i mbështesin të moshuarit janë hapa thelbësorë që duhet të ndërmerren për të zbutur këtë krizë. Në fund të fundit, të moshuarit meritojnë të kalojnë pleqërinë e tyre me paqe dhe dinjitet, jo me frikën e të nesërmes.
