Në ora tetë të mëngjesit, infermierja Somaeh Metzger troket në derën e zonjës Marie Josée Pennig-Chaussy, një 94-vjeçare që jeton prej gjashtë vitesh në shtëpinë e të moshuarve “Op Lamp” në Wasserbillig, Luksemburg.
Metzger, 50 vite më e re, kujdeset për të me përkushtim, duke nisur rutinën ditore të kujdesit, raporton DW.
Për Metzger, Luksemburgu është bërë simbol i një jete më të mirë profesionale. Pas dy dekadash, ajo ende nuk është penduar që la Gjermaninë për këtë vend të vogël, por të pasur. Kushtet më të mira të punës dhe paga e dyfishuar e bënë vendimin të lehtë. Sot, ajo udhëton vetëm 13 kilometra nga shtëpia e saj në Trier për të shkuar në punë.
Metzger është një nga mbi 52,000 gjermanët që punojnë në Luksemburg, një shifër që ka shënuar rritje me 30% në dekadën e fundit. Vetëm në sektorin e shëndetësisë dhe kujdesit social, janë të regjistruar më shumë se 6,300 punonjës gjermanë, nga të cilët të paktën 4,000 janë kujdestarë.
Në shtëpinë e të moshuarve ku punon Metzger, më shumë se 80% e stafit janë gjermanë. Drejtoresha Mireille Wirtz-Lenertz tregon se, ndonëse nuk synojnë në mënyrë specifike punonjës nga Gjermania, lajmi për pagat dhe kushtet e mira të punës është përhapur gjerësisht në rajonin kufitar.
Një kujdestar në Luksemburg fiton rreth 65,000 euro në vit, ndërsa një infermier arrin deri në 100,000 euro, përfshirë bonuset. Për më tepër, orët jashtë orarit janë të rralla, ndërsa respekti për punonjësit është i lartë. “Në Luksemburg fitoj më shumë duke punuar 60% të orarit, sesa me orar të plotë në Gjermani,” thotë Metzger.
Megjithatë, edhe Luksemburgu përballet me sfida. Me një popullsi prej 670,000 banorësh, nevojat për kujdes shëndetësor po rriten. Vlerësohet se në pesë vitet e ardhshme do të duhen 4,000 punonjës shtesë në këtë sektor. Për momentin, më shumë se gjysma e infermierëve në Luksemburg vijnë nga vendet fqinje, dhe rritja e pagave në Gjermani mund të ndikojë në uljen e kësaj prurjeje.
Në anën tjetër të kufirit, situata është alarmante. Vetëm nga spitali “Barmherzige Brüder” në Trier, çdo vit largohen rreth 30 infermierë drejt Luksemburgut. Markus Mai, president i Dhomës së Punëtorëve të Kujdesit në Rheinland-Pfalz, pranon se pagat konkurruese të fqinjëve janë një sfidë që Gjermania e ka të vështirë ta përballojë.
Somaeh Metzger, megjithatë, është e bindur se nuk do të kthehet në Gjermani. “Në Gjermani kujdesesha për deri në dhjetë të moshuar në një turn dhe punoja shpesh 15 ditë pa pushim. Në Luksemburg, kam vetëm pesë persona për të cilët kujdesem,” thotë ajo. Për të, balancimi i punës dhe jetës private është i arritshëm vetëm në Luksemburg.
Largimi i punonjësve nga Gjermania për të punuar jashtë vendit nuk është fenomen i kufizuar vetëm në sektorin e kujdesit. Është një sinjal i qartë i sfidave globale të emigracionit profesional dhe nevojës për reforma të thella në tregun e punës, veçanërisht në sektorët e ndjeshëm si ai i shëndetësisë.
