Një film i ri artistik, me titull “Tereza – Një jetë mes dritës dhe hijes”, sjell në vëmendje figurën e Nënë Terezës përmes një qasjeje më njerëzore dhe reflektuese, duke trajtuar jo vetëm misionin e saj, por edhe dilemat, kundërshtitë dhe debatet që kanë shoqëruar jetën dhe veprën e saj.
Ngjarjet e filmit vendosen në Indi, në vitet 1940, kur Anjezë Gonxhe Bojaxhiu, e lindur në vitin 1910 në Shkup, mbërriti si murgeshë e re dhe u përball drejtpërdrejt me varfërinë, sëmundjet dhe mungesën e shërbimeve bazë në Kalkuta. Filmi ndjek rrugëtimin e saj nga jeta në manastir drejt vendimit për t’u angazhuar mes më të varfërve, një zgjedhje që çoi në themelimin e urdhrit “Misionaret e Bamirësisë”.
Produksioni e paraqet Nënë Terezën jo si një figurë të idealizuar, por si një grua që përballet me vetëdyshime dhe përplasje me institucionin e kishës, për shkak të vendimeve të saj të guximshme dhe shpesh kundër traditave të kohës. Vendimi për të lënë manastirin dhe për të ndërtuar një mision të pavarur u shoqërua me rezistencë institucionale, deri në miratimin përfundimtar nga Vatikani në vitin 1950.
Filmi prek gjithashtu debatet që kanë shoqëruar figurën e saj ndër vite, përfshirë kritikat mbi standardet e kujdesit shëndetësor në strehimoret e drejtuara prej saj, burimet e donacioneve dhe qëndrimet e forta kundër abortit. Këto elemente trajtohen në mënyrë të matur, duke ngritur pyetje pa dhënë gjykime përfundimtare.
Një nga temat që filmi sjell në diskutim është edhe roli i Nënë Terezës si figurë femërore në një strukturë thellësisht patriarkale. Ajo paraqitet si një grua që fitoi autoritet, udhëhoqi mijëra murgesha dhe u dëgjua në mbarë botën, çka ka hapur debatin mbi interpretimin e saj si figurë feministe, pavarësisht qëndrimeve të saj konservatore në çështje të caktuara.
Në pjesën e fundit, filmi ndalet edhe te vitet e fundit të jetës së saj, të shënuara nga dyshime të thella shpirtërore, të dokumentuara në shënime dhe letra personale të publikuara pas vdekjes. Këto elemente e paraqesin Nënë Terezën si një figurë komplekse, me dimensione njerëzore që shkojnë përtej mitit.
Filmi vjen në një kohë kur debatet mbi abortin, rolin e gruas, varfërinë dhe autoritetin fetar mbeten aktuale, duke nxitur reflektim mbi mënyrën se si figurat historike dhe fetare mund të shihen sot, jo vetëm si ikona, por edhe si individë me kufizime dhe kontradikta.
