Parku arkeologjik i Apolonisë u mbush këtë fundjavë me dhjetëra turistë vendas dhe të huaj, të cilët shijuan historinë, monumentet dhe natyrën unike të Myzeqesë.
Apolonia e Ilirisë, dikur e njohur si “Qyteti i Diellit”, u bë destinacioni kryesor i fundjavës për shumë vizitorë. Pjesë e grupeve turistike ose udhëtimeve familjare, vizitorët e parë shpesh kthehen sërish, të magjepsur nga bukuria dhe historia që mbart ky vend.
Dy miq nga Kalabria rrëfyen emocionet e tyre pas vizitës. “Në Shqipëri është zemra ime, vendi është përrallor. Premtoj që do të rikthehem,” tha njëri prej tyre, ndërsa vlerësoi veçantinë e monumenteve dhe harmoninë me natyrën përreth.
Monumentet ikonike të Apolonisë mbeten përshtypja e parë që vizitorët marrin me vete. Megjithatë, parku arkeologjik nuk është zbuluar ende tërësisht. Ekspertët theksojnë se vetëm 10 për qind e pasurisë që fshihet nën tokë është nxjerrë në dritë.
Një turist italian u shpreh i mahnitur me gjendjen e rrënojave: “Janë ruajtur dhe restauruar në mënyrë të shkëlqyer. Mendoj se pjesa më e madhe e historisë së Apolonisë ende pret të zbulohet.”
Parku kombëtar tërheq vizitorë të larmishëm: studentë, studiues, të rinj të apasionuar pas historisë dhe njerëz që thjesht kërkojnë të njohin vende të reja. Ky diversitet e kthen Apoloninë në një qendër të gjallë të kulturës dhe shkencës.
Përveç pasurisë arkeologjike, Apolonia ofron një peizazh unik. Pozicioni mbi fushën e Myzeqesë i jep vizitorëve një panoramë të gjerë dhe një ndjesi të veçantë ku natyra dhe historia ndërthuren në mënyrë të përkryer.
Parku është i vizitueshëm gjatë gjithë vitit, por vera solli një rritje të ndjeshme të turistëve. Edhe temperaturat e larta nuk i penguan vizitorët të eksploronin këtë thesar antik.
Një faktor vendimtar për këtë fluks ka qenë përmirësimi i infrastrukturës. Lidhja e parkut arkeologjik me bypass-in e Fierit e ka bërë më të lehtë dhe më të shpejtë udhëtimin drejt Apolonisë.
Sot, Apolonia nuk është thjesht një park arkeologjik, por një urë mes të shkuarës dhe të tashmes, që vazhdon të frymëzojë dhe të tërheqë breza të tërë. Vizitorët largohen me bindjen se ky është një vend ku historia ende jeton dhe ku gjithmonë ia vlen të rikthehesh.
