Restorantet shqiptare ofrojnë vakte të përballueshme, por çmimet ndryshojnë ndjeshëm mes qyteteve bregdetare, kryeqytetit dhe zonave të brendshme të vendit.
Në Tiranë, një darkë me mish viçi, sallatë dhe një gotë vere kushton mesatarisht nga 2 100 deri në 3 500 lekë, duke mbetur shumë më lirë se në kryeqytetet e tjera europiane. Menaxherët e restoranteve në kryeqytet theksojnë se raporti mes cilësisë dhe çmimit po tërheq gjithnjë e më shumë turistë, veçanërisht nga Italia dhe vendet nordike.
Në qytetet bregdetare, sidomos në Vlorë dhe Sarandë, çmimet rriten për gatimet me peshk. Një pjatë me levrek ose kocë varion nga 1 200 deri në 1 500 lekë, por në restorantet me pamje nga deti mund të arrijë deri në 1 700 lekë. Këto diferenca lidhen kryesisht me kërkesën e lartë gjatë sezonit turistik.
Në zonat e brendshme dhe veriore si Shkodra, Gjirokastra apo Elbasani, çmimet janë dukshëm më të ulëta. Në Shkodër, një pjatë me mish derri nis nga 400 lekë, një sallatë bazë kushton 250–300 lekë, ndërsa një birrë e madhe varion nga 150 deri në 300 lekë.
Edhe pijet mbeten të përballueshme. Në Tiranë, një birrë 0.5 litra kushton rreth 250 lekë, ndërsa në Sarandë mund të arrijë deri në 500 lekë. Koktejet variojnë nga 600 deri në 1 300 lekë, me çmime më të lira në veri.
Turistët e huaj e shohin këtë si një nga pikat më të forta të përvojës së tyre në Shqipëri. Një turiste italiane tregon se në Tiranë ka konsumuar një darkë cilësore me më pak se 20 euro, çmim që në Romë do të ishte të paktën dyfish.
Ekspertët e sektorit shpjegojnë se ndryshimet në çmime nuk vijnë nga cilësia e shërbimit, por nga volumi i kërkesës dhe niveli i zhvillimit turistik në secilën zonë. Enri Jahaj nga Shoqata e Bareve dhe Restoranteve thekson se fuqia punëtore e lirë ndihmon në mbajtjen e kostove nën kontroll.
Altin Prenga, pronar i “Mrizi i Zanave”, thekson se lënda e parë vendase është e shtrenjtë, por përdorimi i saj është thelbësor për ruajtjen e identitetit të kuzhinës shqiptare. Ai nënvizon se çmimi duhet të jetë i drejtë dhe në balancë me cilësinë.
Sipas Prengës, bujqësia jo-intensive në vend krijon një lidhje të drejtpërdrejtë mes prodhuesit dhe konsumatorit, duke garantuar freski dhe cilësi. Ai e sheh këtë si një avantazh të madh krahasuar me tregjet e ngopura nga prodhimi masiv.
Jurgen Bame nga “Era Restaurant” shton se çmimet e përballueshme janë një magnet për turistët me buxhet të kufizuar, duke e bërë Shqipërinë një destinacion tërheqës për udhëtarë individualë, çifte dhe familje.
Përdorimi i produkteve vendase jo vetëm që mban cilësinë e lartë, por edhe mbështet ekonominë lokale. Ky element i jep gastronomisë shqiptare një identitet unik që vlerësohet nga vizitorët vendas dhe të huaj.
Përfundimisht, kombinimi i çmimeve të arsyeshme, cilësisë së ushqimit dhe autenticitetit të shërbimit e vendos Shqipërinë në një pozicion të favorshëm në hartën turistike të rajonit. Në shumë raste, ky avantazh ekonomik shoqërohet me një eksperiencë kulinare që lë përshtypje afatgjata.
