Aida Rostami, një mjeke e përkushtuar dhe humaniste, ka lindur më 6 korrik 1986 në Gorgan, dhe arriti të bëhet një shembull i pasionit dhe angazhimit për misionin e saj, pavarësisht nga sfidat e jetës.
Ajo humbi babanë në moshën 10-vjeçare, por kjo nuk e ndali të luftonte për ëndrrat e saj. Me punë të palodhur dhe një vullnet të fortë, Aida u pranua në shkollën e mjekësisë dhe nisi një karrierë të lavdërueshme në fushën e shëndetësisë.
Aida ka qenë gjithmonë një mbështetje për ata që kanë pasur nevojë, duke dalë vullnetare për të ndihmuar në situata të ndryshme emergjente, përfshirë tërmetin e Kermanshahut, ku ajo ndihmoi në trajtimin e të lënduarve. Por angazhimi i saj më i madh erdhi gjatë kryengritjes iraniane të vitit 2022, kur Aida udhëtoi në zonat perëndimore të Teheranit dhe Ekbatan për të ndihmuar të plagosurit nga përleshjet.
Në natën e 2 dhjetorit 2022, Aida po vizitonte pacientët kur shkoi në një farmaci për të marrë fasha dhe garza, por nuk u kthye më. Të nesërmen, familja e saj mori një lajm tragjik nga policia, e cila njoftoi se Aida kishte vdekur në një aksident automobilistik. Por, trupi i saj tregonte një histori krejt tjetër.
Gjatë ekzaminimit të trupit, familja e Aida Rostamit vuri re se ajo kishte pësuar dhunë të tmerrshme. Ana e djathtë e fytyrës ishte shkatërruar, krahët e saj ishin frakturë dhe syri i majtë kishte pësuar dëmtime të rëndë. Dëmtime të tjera në trup treguan shenja të torturës dhe të mundshmeve sulme seksuale. Ky fakt sugjeron se Aida ishte rrëmbyer dhe torturuar nga agjentët e sigurimit, përpara se të humbte jetën.
Megjithëse regjimi përpiqej të mbulonte të vërtetën, duke e quajtur vdekjen e Aida Rostamit një aksident, prova të tjera konfirmuan torturat e dhunshme ndaj saj. Pavarësisht presionit të regjimit, të vërteta e dhimbshme dhe e padrejtë për Aidan u shpërnda, duke ngritur zemërimin dhe reagimin e popullit iranian.
Përkundër dhimbjes së madhe, familja e Aida vendosi ta respektonte dëshirën e saj dhe më 4 dhjetor transferoi trupin e saj në Gorgan, ku ajo u varros pranë babait të saj në Imamzadeh Abdullah. Ky veprim simbolizoi nderimin dhe kujtimin për një grua që u bë simbol i guximit dhe betimit të paepur për mjekësinë dhe lirinë.
Aida Rostami do të mbetet një figurë heroike në historinë e Iranit. Me vdekjen e saj, ajo nuk la vetëm një boshllëk të pashlyeshëm, por edhe një mesazh të fuqishëm për të gjithë ata që luftojnë për drejtësi dhe liri. Historia e saj do të jetojë në zemrat e popullit iranian, sidomos tek gratë dhe vajzat që vazhdojnë të luftojnë për një të ardhme më të drejtë dhe më të lirë.
